بررسي تخصصي انواع كود و بذر

كود فسفر بالا مي ‌تواند به گياهان كمك كند تا در مقابل تنش ‌هاي محيطي مانند خشكي، سرما، گرما و بيماري ‌ها مقاومت بيشتري داشته باشند. فسفر يكي از عناصر غذايي اساسي براي رشد و توسعه گياهان است و در فرايندهايي مانند فعاليت ريشه، توليد انرژي، تقسيم سلولي، تنظيم فعاليت آنزيمي، فتوسنتز، افزايش گلدهي و ميوه دهي و افزايش كيفيت محصول نقش مهمي دارد.

ويژگي هاي كود فسفر بالا
كودهاي فسفر بالا داراي غلظت بالاي فسفر مي ‌باشند. فسفر يكي از سه عنصر غذايي اصلي (نيتروژن، فسفر، پتاسيم) براي رشد گياهان است. استفاده از اين نوع كودها مي ‌تواند باعث تقويت ريشه ‌ها شود و رشد آنها را تحريك نمايد. حضور ريشه‌ هاي قوي و سالم به گياهان كمك مي‌كنند تا آب و عناصر غذايي را از خاك جذب كنند و عملكرد بهتري داشته باشند. با استفاده از اين كود، ميزان فسفر در خاك افزايش مي ‌يابد و ممكن است مقداري از آن به صورت طولاني مدت در خاك باقي بماند و براي گياهان در دوره ‌هاي بعدي نيز قابل استفاده باشد. اين ويژگي مي ‌تواند به بهبود ورمي‌كمپوست و تثبيت فسفر در خاك كمك نمايد. فسفر براي تشكيل ميوه و بذر در گياهان نيز بسيار اساسي است. با استفاده از اين كود، ميزان توليد ميوه و بذر در گياهان بيشتر مي شود و كيفيت آنها نيز بهبود مي ‌يابد.

كود كشاورزي شامل هر ماده آلي يا معدني، ارگانيك يا شيميايي است كه بتواند شرايط رشد مطلوب گياه را تأمين كند. حاصلخيزي خاك در واقع شاخص كيفيت خاك است كه آن را قادر مي سازد تا تركيبات را در مقادير كافي و تعادل مناسب براي رشد گياهان در زماني كه عوامل ديگر (مانند نور، رطوبت، دما و ساختار خاك) مساعد هستند، فراهم كند. در مواردي كه حاصلخيزي خاك مناسب نيست، مواد طبيعي يا سنتز شده براي تامين مواد غذايي مورد نياز گياه به خاك اضافه مي‌شوند تا حاصلخيزي طبيعي خاك را افزايش دهند و جايگزين عناصر شيميايي گرفته شده از خاك توسط محصولات قبلي ‌شوند، اين مواد اصطلاحا كود كشاورزي ناميده مي شوند.

گياهان به حداقل 16 عنصر نياز دارند كه مهمترين آن‌ها كربن، هيدروژن، اكسيژن، نيتروژن، فسفر، گوگرد، پتاسيم، كلسيم و منيزيم است. گياهان كربن را از جو و هيدروژن و اكسيژن را از آب بدست مي آورند. ساير مواد مغذي نيز از خاك گرفته مي شود. گياهان حاوي عناصرسديم، يد، كبالت، سيليكون و آلومينيوم هم هستند، اما ظاهراً اين عناصر براي رشد گياه ضروري نمي‌باشند. لازم به ذكر است هنگامي كه ذخاير موجود يك ماده مغذي در گياه كاهش مي‌يابد، فقدان آن به يك عامل محدود كننده در رشد تبديل مي شود. البته بايد توجه داشت مقادير بيش از حد برخي از مواد مغذي نيز ممكن است باعث ايجاد سميت و كاهش عملكرد درگياه شود.